|
Post by Svala Nordström on Aug 26, 2016 23:17:35 GMT
Svala hørte ham udmærket, selvom det mest af alt var mere en rungen nu hvor ørerne var under vand. Først da han var halvvejs inde mod bredden rettede hun sig op og besluttede sig selv for at følge efter. Hun havde lært alt for mange gange at det med at flyde rundt i sine egne tanker uden noget egentligt opsyn var lidt for farligt. Især om natten hvor der oftes ikke var en sjæl ved vandet.
Da hun var kommet så langt ind at hun kunne bunde med sine fødder plantede hun dem let mod det våde sand og gik ind. Hun rystede let hovedet da hun nu stod i det løse sand, i håb om at få noget af vandet ud af håret. Hun løftede armene og lod aften vindes kølige vind kærtegne hendes nøgne krop.
|
|
|
Post by Silvester Nordström on Aug 26, 2016 23:41:18 GMT
Med vandet fra håret løbende ned over ansigtet betragtede Silvester i stilhed at hun kom op ad vandet. Han førte sin hånd fra panden bagud for at skubbe det væk da han så Svala gøre noget så fornuftigt som at ryste håret - vandet i hans arbejdede stadig med tyngdekraften, men ikke ned over hans ansigt længere.
Stadig uden en lyd, andet end den hans fødder mod sandet skabte, gik han hen til hende. Der lagde han en hånd på hendes skulder, som hans hoved skrånede lidt som han kiggede på hendes profil. "Jag går och lägger mig.. vill du gå med mig?"
|
|
|
Post by Svala Nordström on Aug 26, 2016 23:50:10 GMT
Svala vred sit hår efter hun havde rystet det. Hun vidste at hun med sikkerhed kunne få lidt mere vand ud af det. Hun ville nok ende med at skulle sidde foran pejsen i en lille time så det kunne tørre. Hun nægtede at gå i seng med vådt hår. Hun var lidt i sin egen lille verden som hendes hud langsomt blev tømt for dråber.
"Ja, men kan vi sitta vid eldstaden först? Mitt hår är för våt" sagde hun og trak sin kjole over hovedet og rakte så ud efter hans hånd.
|
|
|
Post by Silvester Nordström on Aug 27, 2016 9:46:45 GMT
Silvester nikkede blot til spørgsmålet og tog hendes hånd i en mere sjælden blød bevægelse, som var hun et stykke porcelæn der let kunne gå itu. Han satte dog retningen, mod sit eget tøj, for igen at give slip på hånden da han havde nået målet. Der gik dog ikke lang tid før han igen fattede den, efter at han havde tørt det værste af med sin tunika for at kunne tage benklæderne på, på et relativt tørt område.
Da de nåede hjemmet og dermed også ildstedet sørgede han for at sætte sig roligt så hun også kunne følge med, og han dermed ikke behøvede at give slip på hånden. Hvorfor han klyngede sig til den på netop det tidspunkt var han ikke helt klar over, men vidste dog at det gav ham en form for ro at have tosomheden forbundet ved håndfladerne.
|
|
|
Post by Svala Nordström on Aug 27, 2016 13:32:26 GMT
Svala havde egentlig slet ikke tænkt på at hendes bror ikke var fuldt påklædt endnu og undrede sig derfor kort over at han gav slip på hendes hånd. Hun betragtede ham tavst som han fik de resterende klæder på, det gik dog så hurtigt at hun snart igen fandt deres fingre viklet ind i hinanden. Hun brød sig egentlig slet ikke om at have tøj på når hun lige havde været i vandet, men følte det nødvendigt når huset var fuld at fulde gæster.
Hun fulgte ham ind på gården og ind i den lille stue hvor ildstedet var placeret. Hun trak skindet fra deres fars stol og lagde det på gulvet som hun satte sig på. Hun rakte igen ud efter hans hånd som hun havde givet slip på.
|
|
|
Post by Silvester Nordström on Aug 28, 2016 17:34:17 GMT
Silvester tog igen mod hendes hånd, men rykkede sig på sådan en måde at han kunne komme til at lægge sit ned med hovedet i skødet på hende, uagtet at han ikke havde gjort nogen indsats i at tørre sit hår og dets fugt derfor måtte efterlade en mørk plamage på kjolen.
Foran sig holdte han hendes hånd, hvor han vendte den og kiggede på den i sin egen fortsatte stilhed, noget udmattet over forløbet denne aften som så at sige ikke var gået helt efter hans plan. Dog kunne han ikke se sig evigt sur på sabotøren, der trods alt i sidste ende nok var vigtigere end resten.
|
|
|
Post by Svala Nordström on Aug 28, 2016 17:50:43 GMT
Svala havde sat sig i skrædderstilling. Hun løftede armene da Silvester lagde hovedet mod hendes skød, og hun lagde derfor blidt en hånd over hans brystkasse; så hun stadig kunne holde hans hånd, og den anden gled igennem det fugtige hår. Kjolen var hun ligeglad med, den skulle nok kunne tørre ved ildstedet. Hun trak vejret dybt ind og lukkede øjnene i samme bevægelse. Det var en rar følelse at sidde med den varme luft mod sig, og følelsen af sin bror ved sin side.
Hun betragtede ham som han studerede hendes hånd og spinkle blege fingre og smilet voksede på hendes læber. Uden at sige noget bøjede hun hovedet en smule forover så hun kunne plante et kys på hans pande. Hun overvejede om hun skulle falde i søvn som de sad her.
|
|
|
Post by Silvester Nordström on Aug 28, 2016 18:09:40 GMT
Silvester strøg sin tommelfinger henover Svalas håndflade da hun kyssede ham i panden. Han så på hendes hoved som det hævede sig fra sit eget, men rettede derefter igen fokus mod hånden som han endnu ikke havde givet slip på.
Efter en tung udånding trak han den frem til sin mund hvor han kyssede overfladen af hendes fingre, hvorved hans øjenlåg gled i og lukkede sanseindtrykkene fra synet mere eller mindre ude. Søvnen ramte ham ikke lige med det samme, men der var ingen tvivl om at han slappede af til et punkt der ikke var langt fra.
|
|
|
Post by Svala Nordström on Aug 28, 2016 18:17:41 GMT
Svala blev ikke siddende længe, faktisk rettede hun sig ret hurtigt fra hendes nuværende stilling og lagde sig ned på sådan en måde at Silvesters arm kunne nå omkring hende. Hun små gabte og lukkede sine øjne. Benene trak hun en smule op og der gik ikke længe før hun sank helt i, hvilket resulterede i en tung vejrtrækning.
Tråd afsluttet
|
|