|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 15, 2016 14:24:24 GMT
Det var nogen uger siden Kallie sidst havde været på De Tre Koste, men når ganen var tør og selskabet var godt, så var det ofte et logisk valg. Således havnede hun der igen og fandt et bord med en god bekendt, der gerne ville diskutere hendes nye, midlertidige arbejde. Hun koncentrerede sig i første omgang om at komme ud af overtøjet og havde ikke sans for så meget andet end det, før hun kunne synke ned i en af de småslidte træstole og tænke over hvad hun gerne ville have at drikke.
|
|
|
Post by Annet Wright on Feb 15, 2016 20:11:43 GMT
Der var kunder nok at se til og Nannie havde haft travlt det meste af dagen. Hun havde ikke stået meget stille og nød det, da der kom et lille ophold i nye gæster. Det var et godt tidspunkt til at trække vejret og hun stod endnu og gjorde det, da et nyt selskab tog plads ved et bord.
Hun så kun den enes ansigt og selvom der var noget bekendt ved manken af krøller, så tænkte hun ikke meget over det, før hun stod ved bordet og så direkte på Kalliope. Øjenbrynene gled op i overraskelse og den næsten indstuderede sætning hun havde været halvt på vej med, døde på hendes læber.
I stedet var det eneste der undslap hende, et lidt overrasket "hej."
|
|
|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 15, 2016 21:36:17 GMT
Det var ikke så tit Kallie blev fuldstændig tom for ord. Da hendes blik faldt på kropigen og hun registrerede præcis hvem det var, var sagen dog en anden. Hun stirrede og var længe om at formulere noget, der overhovedet mindede om et svar på et "hej" fra en tidligere veninde, som hun ikke havde set i fem år.
"Hvad i alle hede hulen laver du her, din..." Hun tav brat og knyttede hænderne. Hendes øjne gnistrede og hun så næsten ud som om hun var klar til at eksplodere.
|
|
|
Post by Annet Wright on Feb 16, 2016 19:33:06 GMT
Chokket lagde sig hurtigt. Brat og brutalt faktisk, da de rasende ord nåede hende. Der havde været så mange løse ender, da hun havde forladt den magiske verden og hun havde ikke bundet nogle af dem. Hun tog en dyb indånding, før hun rankede sig lidt.
"Jeg arbejder her," svarede hun simpelt, selvom et enkelt stik af beklagelse var tydeligt i hendes blik. Det var dog hverken tiden eller stedet til at kaste sig ud i en lang tirade.
|
|
|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 16, 2016 19:50:14 GMT
Kalliope nedstirrede den tidligere veninde, som var skredet uden et ord. Hun havde dog haft fem år og kontrollerede sit temperament. "Jeg vil have en anden til at betjene os," konstaterede hun stift, uden at se på Annet. Måske var det barnligt, men hun kunne ikke holde ud af se på hende.
Da veninden forlod den magiske verden havde de været tætte. Måske ikke bedste veninder, men gode nok. At Annet bare kunne skride sådan uden videre betød dog, at det var slut. Kallie havde ikke tilbragt at sidde og lade hende servere drikkevarer. Hun var færdig med Annet.
|
|
|
Post by Annet Wright on Feb 16, 2016 19:54:33 GMT
Kalliopes ord var et slag i ansigtet. Et slag, som hun udmærket vidste, at hun fortjente. Alligevel måtte hun bide kæben sammen for ikke at svare igen. Hun kunne dårligt fortælle den tidligere veninde, at hun var urimelig. Faktisk, havde hun ikke engang lyst til at sige det.
Så hun nikkede, en anelse strift. "Udmærket," konstaterede hun og rankede skuldrene lidt. "Jeg håber, at du vil lade mig forklare på et tidspunkt, Kalliope. Jeg finder en til at tage jeres ordre."
|
|
|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 16, 2016 21:03:11 GMT
Kalliope var ikke i særlig tilgivende humør. Hun så stift efter Annet uden et ord og der gik et stykke tid før hun kunne svare kollegaen på hendes spørgsmål og give noget, der mindede om en forklaring.
Først langt senere rejste hun sig op fra bordet og tog afsked med den anden. Hun lagde kappen over armen og standsede i baren med blikket direkte på sin tidligere veninde. Humoren var komplet fraværende.
"Forklar," bød hun simpelt og temmelig tørt.
|
|
|
Post by Annet Wright on Feb 16, 2016 21:08:30 GMT
Nannies gode humør blev temmelig kraftigt påvirket af gensynet med den tidligere veninde og det krævede en ekstra indsats at smile til de kunder, der gerne ville betjenes af hende. Af samme grund havde hun til sidst søgt tilflugt bag baren og stod netop der, da den krølhårede heks dukkede op med en kontant ordre.
Selv tog hun en dyb indånding og lagde den klud fra sig, hun havde brugt til at tørre krusene af med. Det var ikke ligefrem noget, der kunne forklares med et enkelt ord. Så hun startede med grunden til det hele. "Min far giftede mig væk til en muggler."
|
|
|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 16, 2016 22:47:06 GMT
Kallie var temmelig brysk omkring det hele. Hun var vred på Nan for hendes forsvindingsnummer. Stille og roligt krøb en realisation af nøjagtig hvem Amal var også ind under huden på hende og det irriterede hende, at hun gik op i det. For det første havde hun hele tiden vidst hvem han var og for det andet var det ligegyldigt, eftersom hun ikke havde planer om at lade sine forældres planer lykkes. For det tredje var Annet selv skredet.
Alligevel gnavede det lidt i hende indtil hun fik sit svar og hendes bryn fløj brat op. "Giftede... Blev du tvunget?"
|
|
|
Post by Annet Wright on Feb 17, 2016 18:10:48 GMT
Hun prøvede virkelig hårdt at lægge det hele bag sig, de ting hun havde opgivet og de tab hun havde lidt. Hun vidste dog, at det ikke ville være så nemt at komme tilbage til den magiske verden. At der uundgåeligt ville blive stillet spørgsmål. Nannie tog en dyb indånding. "I teorien havde jeg et valg," begyndte hun, øjenbrynene trukket tæt sammen.
"Den anden mulighed var, at min familie mistede alt. Forretningen var ved at gå i stykker og et ægteskab kunne redde den. Min far havde allerede arrangeret det og hvis jeg havde brudt forlovelsen..."
|
|
|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 17, 2016 19:02:03 GMT
Det var svært at blive ved med at være vred. Kallie punkterede langsomt og som en fysisk repræsentation af det, faldt hendes skuldre også.
Brynene trak sig tæt sammen. "Det kunne du have sagt," konstaterede hun dog, stadig såret, selvom hun måske ikke var rasende. "Fem år og ikke en lyd. Jeg troede vi var venner. Det er ikke sådan man behandler en ven."
|
|
|
Post by Annet Wright on Feb 17, 2016 19:39:15 GMT
Nannie ville ønske, at hun slappede mere af, da hun så Kallies skuldre falde, men det var ikke tilfældet. Minderne gjorde hende anspændt og særligt konfrontationen med de mange beslutninger, hun engang havde taget.
"Det er jeg udmærket klar over. Hvis jeg på det tidspunkt havde vidst, at min mand ville dø seks år senere, ville jeg måske have gjort noget andet." En muskel i hendes kæbe sitrede, men hendes tone var ikke vred. Måske lidt på sig selv. Hun så ned i bordpladen. "Jeg var enogtyve. Jeg troede, at et rent brud ville være det bedste for alle."
|
|
|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 17, 2016 20:22:34 GMT
Kallies næsefløje udvidede sig lidt, som hun tog en hastig indånding. Så det var derfor hun var tilbage. Fordi hendes mand var død og hun var alene. Blikket faldt kortvarigt og brynene forblev tæt sammen.
"Et rent brud," gentog hun, imens et par brikker faldt på plads. Hun brugte ellers meget tid på ikke at tænke på en bestemt person. "... Et rent brud med Shafiq også?" Hendes mellemgulv trak sig sammen. Ikke for hende selv eller for eliksirprofessoren men for Annet. "... Ved han hvorfor du gik?"
|
|
|
Post by Annet Wright on Feb 17, 2016 20:28:55 GMT
Nannies fingre krummede sig lidt sammen mod bordet og da hun så op igen, var blikket rettet mod et ubestemt punkt. Hun tog en dyb indånding og nikkede let til det første. "Jeg fortalte ham, at jeg ikke længere holdt af ham. Det virkede som den eneste måde at få ham til at give slip på dengang," forklarede hun, endnu med et stik af skyld i brystet. Velvidende, hvordan hendes intentioner havde været ligegyldige.
"Det virkede nemmere, hvis alle bare var vrede..." tilføjede hun i en eftertanke. "Men jeg har fortalt ham sandheden nu."
|
|
|
Post by Kalliope Shafiq on Feb 17, 2016 22:32:09 GMT
Kallista spærrede øjnene en anelse op. Hun var relativt ligeglad med hvad Annet i sin tid havde fortalt Amal og væsentligt mere interesseret i den oplysning, at de havde talt med hinanden i nutiden. Hendes bryn var skudt op i panden, som hun tog et halvt skridt bagud.
"... Du har... Så du ved...?"
Hun klarede halsen. "Det bliver ikke til noget. Det kan du forvisse dig om."
|
|