|
Svar
Feb 8, 2017 20:34:13 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 8, 2017 20:34:13 GMT
Harald havde haft en lang dag der involverede ekstra træning med Kailen til duelturneringen og et længere møde om planlægningen af den næste udfordring. Han var så træt at han var gået tidligt op på sit kammer for at tage lidt tid for sig selv, men var endt med at falde i søvn i en af de stole der stod foran pejsen. Han var stadig iklædt sit hverdagstøj, det mest praktiske sæt han havde, som på mange måder havde ligheder med det han havde på når han skulle ud og spille helt. Der var dog ikke noget særlig helteagtigt over ham nu, som han lå tilbagelænet i stolen og havde mareridt om at Sirrah blev angribet af en varulv.
|
|
|
Svar
Feb 8, 2017 21:28:41 GMT
Post by Sirrah Zabini on Feb 8, 2017 21:28:41 GMT
Sirrah var forlovet, men efterhånden føltes det ikke sådan. Hun kunne knapt huske hvornår hun sidst havde set Harald og brevene mellem dem blev kun færre. Det var frustrerende, men hun vidste at han havde travlt. Alle nåede dog sin grænse og hvorfor det lige netop var den aften, var hun ikke klar over.
Hun var da heller ikke den mest impulsive, men da hun forlod huset gennem ildstedet, var det uden nogen dybere plan. Det stred hende egentlig imod at komme uanmeldt, men det var tilpas sent til at Harald næppe ville have gæster, men måske endnu heller ikke ville være gået i seng.
Grønne flammer blussede op og da den mørkhårede heks stak hovedet ud, behøvede hun ikke at lede længe efter den rødhårede troldmand. Hjertet slog et lille slag over ved synet, men hun følte sig ikke sikker nok til at smile over det. I stedet børstede hun sodet af tøjet og rømmede sig.
|
|
|
Svar
Feb 8, 2017 21:50:13 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 8, 2017 21:50:13 GMT
Det lettere jagede udtryk i Haralds ansigt forsvandt og han vågnede brat op over hendes rømmen. Han sov aldrig tungt, ikke efter han havde sovet under åben himmel i så mange år.
"Sirrah." Hilste han og rejste sig op med det samme. Et øjeblik efter, havde han trukket hende ind til sig i et tæt kram og placeret sine læber mod hendes kind. "Sikke en dejlig overraskelse." Brummede han og følte sig pludselig ikke så træt.
|
|
|
Svar
Feb 8, 2017 22:39:20 GMT
Post by Sirrah Zabini on Feb 8, 2017 22:39:20 GMT
Sirrah var i tvivl om, hvad hun skulle forvente og nervøsiteten over det overdøvede enhver dårlig samvittighed over at vække ham fra en søvn, der da også havde virket urolig. Den positive reaktion var mere end hun havde regnet med og hun slap en udånding, hun ikke vidste at hun havde holdt, da han slog armene om hende.
Instinktivt fulgte hendes egne trop og denne gang kunne hun ikke lade være med at smile ned mod hans skulder. "Jeg beklager, at jeg kommer uanmeldt," undskyldte hun alligevel og trak sig lige akkurat nok tilbage til at hun kunne se på ham. De næste ord var allerede klar, men impulsen greb i hende igen og før hun kunne stoppe det, havde hun lænet sig frem og kysset ham.
|
|
|
Svar
Feb 8, 2017 22:47:25 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 8, 2017 22:47:25 GMT
Harald skulle til at svare på hendes ord, men da hun kyssede hans læber, blev han ledt på andre tanker. Forsigtig gengældte han det, uden at lade hende trække sig væk med det samme, men efter en kort stund trådte han alligevel bagud og lagde hænderne om hendes ansigt. "Du ser dejlig ud. Men sig mig.. Hvad skylder jeg æren?" Spurgte han og smilede varmt til hende, mens hans blik hvilede i hendes øjne. Han kunne stadig ikke helt tro, at hun var interesseret i ham.
|
|
|
Svar
Feb 8, 2017 22:52:41 GMT
Post by Sirrah Zabini on Feb 8, 2017 22:52:41 GMT
Sirrahs hjerte hamrede, da hun trak sig tilbage og i et øjeblik stoppede det helt over den familiære fornemmelse af hans varme hænder mod sin hud. Mørke øjne fæstnede sig i lyse og selvom hendes tonefald næsten var mildt, da hun talte, var der alligevel en unægtelig beslutsomhed at finde i det.
"Jeg ville se min forlovede," konstaterede hun. Det var efterhånden længe siden at hun havde sagt, at hun ikke ville besøge hans kontor igen - ikke kunne gøre det, hvis alt skulle forløbe godt - men det havde været en sidste udvej. "Jeg kan knapt huske, hvornår jeg sidst har set dig, Harry."
|
|
|
Svar
Feb 8, 2017 23:10:52 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 8, 2017 23:10:52 GMT
Den dårlige samvittighed vejede tungt på Haralds hjerte og han nikkede over hendes ord, fordi han kunne forstå hvorfor hun følte som hun gjorde. "Undskyld." Sagde han og så hende i øjnene. "Jeg vil forsøge at forbedre mig." Bemærkede han, men tænkte samtidig på det han havde lovet Terry. Han var vist ikke så god til at planlægge sin tid. "Jeg fortjener dig ikke rigtig Sirrah.. Allerede nu opfører jeg mig som et fjols. " Sagde han og smilede svagt til hende.
|
|
|
Svar
Feb 14, 2017 20:59:10 GMT
Post by Sirrah Zabini on Feb 14, 2017 20:59:10 GMT
Sirrah søgte efter et svar i hans ansigt, men selv med ordene var hun ikke overbevist om, at hun havde fået det. De fik dog et lille fnys fra hende, der blev akkompagneret af et irettesættende blik. "Nonsens. Vi fortjener hinanden," sagde hun lavmælt, men med overbevisning.
Hun rankede sig lidt, men trak sig ikke væk fra hans hænder. Heller ikke selvom hjertet hamrede lidt i brystet på hende. "Har du ikke haft lyst til at se mig?"
|
|
|
Svar
Feb 14, 2017 21:41:04 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 14, 2017 21:41:04 GMT
Harald smilede en anelse over hendes ord men det forsvandt hurtigt igen over hendes spørgsmål. "Nej hvad? Ikke haft lyst til at se dig?" Sagde han og så hende forvirret i øjnene. "Selvfølgelig har jeg lyst til at se dig Sirrah.. du må aldrig tro det er derfor.. det er bare femkampen og.. jeg er i tvivl om jeg er god nok til din families ønsker. Måske har jeg trukket mig lidt.." Sagde han og så på hende med et undskyldende blik.
|
|
|
Svar
Feb 15, 2017 12:14:07 GMT
Post by Sirrah Zabini on Feb 15, 2017 12:14:07 GMT
Mørke øjenbryn trak sig sammen over hans ord og noget i hendes bryst knugede sig lidt sammen. Instinktivt trådte hun tættere på og løftede hænderne til hans hals, så hun kunne se ham direkte ind i øjnene.
"Du bør ikke tænke så lidt om dig selv," sagde hun lavmælt, men bestemt, selvom hendes ansigtsudtryk var mildt. "Du er en god mand, Harald. Du er min mand."
|
|
|
Svar
Feb 15, 2017 15:26:11 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 15, 2017 15:26:11 GMT
Harald smilede varmt over hendes ord og så hende i øjnene, inden han lænede sig frem og placerede et kys på hendes læber. "Jamen det var så din sidste chance for at slippe fri. Hvornår vil du giftes?" Spurgte han og blottede tænderne i et lettere flabet smil. "I morgen?" Han grinede afdæmpet og lagde armene om hende og trak hende ind til sig, så hun ikke kunne slippe væk. Et drillende blik hvilede dog i hans øjne.
|
|
|
Svar
Feb 15, 2017 23:11:52 GMT
Post by Sirrah Zabini on Feb 15, 2017 23:11:52 GMT
Sirrah var stadig varm indeni efter kysset og ved hans ord, kunne selv isdronningen ikke lade være med at le. Armene gled om hans nakke, da han trak hende tættere på og hun var ikke sen til at besvare det flabede smil med et, der var mindst lige så udfordrende.
"Lad være med at friste mig," faldt svaret, uden megen tøven, før hendes læber strejfede hans igen og da hun tilføjede en dæmpet sætning, havde hun ikke trukket sig væk. "Merlin må vide, at jeg ville gøre det."
|
|
|
Svar
Feb 16, 2017 11:04:42 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 16, 2017 11:04:42 GMT
Harald brummede afdæmpet over hendes ord og smilede en anelse fjoget, som hun nærmede sig hans læber. "Ville du det min smukke Sirrah?" Sagde han og strøg fingrene ind i hendes hår, mens han løftede sine øjenbryn let. "For din families skyld må vi nok gøre det et mere passende tidspunkt, ellers skal jeg høre for det resten af mit liv." Tilføjede han hurtigt og smilede skævt til hende, med et drillende blik i sine øjne.
|
|
|
Svar
Feb 16, 2017 23:37:39 GMT
Post by Sirrah Zabini on Feb 16, 2017 23:37:39 GMT
Sirrah kunne ikke lade være med at le lavmælt, mens en enkelt kuldegysning gled ned over hendes rygrad ved fornemmelsen af fingre i sit hår. "Det kan der være noget om," erkendte hun og trak den ene arm lidt til sig, så hun kunne stryge hånden over en skægget kind.
"Jeg har tænkt på," tilføjede hun og fugtede læberne, lidt mere alvorlig, selvom smilet forblev lurende. "Hvad med din familie?"
|
|
|
Svar
Feb 17, 2017 13:18:31 GMT
Post by Harald Eklund on Feb 17, 2017 13:18:31 GMT
Da Sirrah bragte et emne op han sjældent talte om, falmede hans smil en anelse og blev erstattet af et lettere spørgende blik. "Øhm min familie?" Gentog han og rynkede sine øjenbryn lidt. "Er du sikker på at du vil have en flok drageopdrættere med til et bryllup med en familie som din? Jeg er sikker på de ville elske at komme, men de er mindst ligeså upassende som mig - hvis ikke mere." Brummede han og løftede sine øjenbryn lidt, mens han smilede en anelse.
|
|