Velkommen til Toilandtrouble, et rollespil sat i året 1361 og centreret omkring J.K. Rowlings magiske verden. Vi er vilde med at du er her og håber du har lyst til at slå dig ned hos os!
Hvad med at starte med at præsentere dig i chatten længere nede i sidebaren? Du finder den lige under boxen med admins navne og skal bare trykke på ordet c-box - så dukker den frem!
Mere nyt om det gyldne lyn, som Bowman Wright opfandt i januar!
Alexander Isaac Wildsmith
Syttenårig, sprudlende og dødsensærlig dragetæmmer-datter og halvblodsheks. Hun er på Gryffindor og spilles af Tonic. Du kan læse mere om hende lige her!
Vil du være med til at lave spotlight?
Tusind, tusind tak til taut og Gwen for kodning, billeder og ikoner og til Vic fra Caution for at lege med Gwens banner.
Blair havde været væk siden morgen og indtil middag. Det var en halv arbejdsdag han havde mistet, men det var ikke for sent at få noget fra hånden og han havde alle ambitioner om det, da han transfererede sig ind på gårdspladsen og fik den store hund til at glamme, før den indså, hvem der var kommet hjem.
Et smil spredte sig over hans læber og han satte sig kortvarigt på hug, for at hilse på familiens trofaste følgesvend. Den logrede ivrigt med halen og han kløede den bag øret, med alle ambitioner om at gå direkte til smedjen bagefter.
Post by Benevolence Wright on Apr 20, 2016 15:18:39 GMT
Benevolence der havde brugt det meste af de første lyse timer på at gøre huset rent, havde efterfølgende brugt den sidste tid i køkkenhaven og hos de øvrige dyr. Arbejdet hun lavet var ensformigt, men hun brokkede sig ikke, det var hyggeligt, eller hun forsøgte at gøre det hyggeligt. Det lange lyse hår sad i den sædvanlige løse fletning, som hoppede fra den ene side til den anden side, hver eneste gang hun vendte og drejede sig. Familiens hund havde fulgt hende rundt, og var også gået med hende ud hver gang hun forlod huset gennem køkkendøren. Hun havde stået i noget tid, med sine hænder ned i den dej hun var ved at slå sammen; da Beathach pludselig havde rettet hovedet en smule, og i en hvis fart var løbet ud af døren, der grundet vårens varme stod åben.
Hun rynkede i panden, men da dens gøen stoppede næsten lige så hurtigt som den begyndte, kunne det ikke betyde at det var fremmede mennesker der var kommet for tæt på gården. Tværtimod var det mest oplagte, at det var nogen den gamle hund kendte. Hun tørrede derfor sine fingre i den forklæde hun havde om hørkjolen, inden hun rettede ryggen og gik udenfor. Solen stod højt på himlen, det var ikke langt over middag. Et smil bredte sig på hendes læber da hun så hvem hunden var løbet imøde. Dog satte hun ikke selv farten op. "Det var en længere tur" sagde hun roligt og kiggede lidt på sin mand. Hovedet blev lagt undersøgende på skrå.
Blair så op, da Benevolence dukkede op i døråbningen. Han brummede indledende blot som svar og gnubbede hunden lidt mere bag øret, før han alligevel kom på benene.
"Aye," erkendte han med et enkelt blik på solen, der indikerede at det var vel over middag. "Men til gengæld har jeg næsten mere arbejde nu, end jeg kan nå at lave," konstaterede han og tydeligvis en anelse højt på strå over det faktum. Det blev afsløret af et skævt, næsten drenget smil, som han nærmede sig sin hustru.
Post by Benevolence Wright on Apr 20, 2016 21:21:54 GMT
Benevolence lænede sig lidt op af dørkarmen og betragtede roligt sin mand, imens hans sad på huk foran hunden. Hendes blå øjne fulgte ham roligt med blikket, da han langsomt kom på benene. Armene blev roligt og afslappende lagt over kors. "Ja så?". Hun var nysggerig for at få at vide hvem han havde fået bestillinger fra, det var et stykke tid siden det sidst var sket. Normalt var det vare små ting, de samme ting igen og igen. Men hun var glad for der var lidt forandring i syne, de havde begge ikke godt af at det blev for ens, for selvom de ikke blev yngre, måtte der godt ske lidt ud af kontekst engang imellem.
Smilet på hendes læber blev bredere da han nærmede sig mod hende, og langsomt løsnede hun sine arme, og strakte dem imødekommende mod sin mand, så hun kunne lægge dem om ham. Hun trykkede et par blide kys mod hans læber. "Jeg har savnet dig" med gav hun mumlede hun mod hans hud. Hun sukkede svagt.
Blair brummede en dæmpet, bekræftende lyd, uden i første gang at uddybe. I stedet gled han blot velvilligt ind i sin hustrus åbne arme og placerede hænderne mod de brede, bløde hofter. Fingrene klemte lidt sammen og han smilede endnu det samme, næsten drengede smil, som han besvarede hendes kys. En dæmpet latter fulgte.
"Jeg har kun været væk en halv dag, kvinde," konstaterede han muntert og lod den ene hånd glide om, for at give hendes bagdel et mindre diskret klem.
Post by Benevolence Wright on Apr 21, 2016 20:00:29 GMT
Benevolence ville uden tvivl vende tilbage til emnet omkring hans fravær. Men lige nu nød hun bare at have ham hjemme, og stå med armene omkring ham. Det kunne godt være at det kun havde været en halv dag, men for Bea som til daglig var vant til at han var en meget lille gåtur væk, kunne pludselig mærke at hun savnet ham mere end normalt, når hun vidste at han var i nærheden. Hun holdte kysset lidt, inden hun svagt trak hovedet til sig.
"Det er lige meget om du så kun havde været væk en enkelt time, så ville jeg have savnet dig" sagde hun roligt og kunne ikke lade være med kort at smile over hans berøringer. Han slap dog ikke så let, og langsomt lagde hun sine hænder mod hans arme. "Angående alt det arbejde du pludselig har fået dig.." begyndte hun og søgte hans blik.
Blair kunne ikke lade være med at klukke muntert af sin hustru og han ville have bukket sig for at plante endnu et kys mod hendes læber, da hun talte igen. Smilet der dukkede op, var absolut tilfreds. "Aye. Madam MacBoon står med en hel kro, der mangler udstyr," konstaterede han, svulmende en anelse.
"Quintius' pige," tilføjede han, øjeblikket efter. Han havde lavet en del luskometre til den ældre skotte gennem tiden.
Post by Benevolence Wright on Apr 21, 2016 20:26:16 GMT
Benevolence ville også hellere stå med sine læber presset mod hans, og måske endda også fjerne lidt af alt det tøj de begge havde på. Men lyden af Blairs næste ord, fik ændret lidt i hendes tankegang. Langsomt rynkede hun lidt i begge bryn, så en lille rynke dukkede frem i panden på hende. Smilet blev dog hængende i et øjeblik. "En hel kro hm?" sagde hun og var ikke helt sikker på om hun fandt ordene sande. Ikke fordi at hun troede sådan om sin mand, men det var mere hende hun var usikker på. "Jeg er sikker på hun nok skal få glæde af dit udstyr" sagde hun og trak lidt på sine skuldre.
Hun vidste at efternavnet havde sagt hende noget, men blev også først bekræftet i hvorfor. Hun nikkede langsomt med hovedet. Var hun allerede så stor at hun kunne passe og pleje en hel kro? "Så hun vil til at være kromutter?" sagde hun og rettede ryggen en smule.
Blair trak ganske lidt på skuldrene over spørgsmålene. Han slap Benevolence med den ene hånd og kradsede sig lidt på halsen, under skægget. "Det fik jeg ikke spurgt om," måtte han erkende. Det var slet ikke faldet ham ind at høre, hvilken rolle hun selv spillede på den kommende kro.
Han så lidt eftertænksom ud i et øjeblik, før et svagt smil voksede sig frem igen. "Vi talte mere om arbejdet. Der er masser, der skal gøres."
Post by Benevolence Wright on Apr 21, 2016 20:46:32 GMT
Benevolence holdte sit blik på ham. Hendes vejrtrækning var rolig. "Og hvor ligger denne kro så? Et stykke fra Hogsmeade håber jeg. Der er der ingen der vælger De tre koste fra" sagde hun roligt. Men hun ville blive lidt i troen, at det virkelig var en kro denne Macboon pige havde i sinde at få op at køre. Hun var bare ikke sikker på hvor længe det ville kunne køre rundt. Men det var langt fra hendes problem. Nej hendes problem var hvis hendes mand skulle lave en masse arbejde til noget som ikke var hvad det så ud til. Hun sukkede dybt.
Benevolence kunne ikke holde sit spil tilbage. "Du er jo også så god med dine hænder" sagde hun og tog et fast greb om dem, og ledte dem tilbage til sine hofter, hvor de så fint havde ligget før et kort stykke tid siden. "Det kræver vel ikke er du er væk i længere tid?" kom det så fra hende. Det vidste hun ikke helt om hun ville gå med til.
Blair vidste ikke, hvad der lå til grund for Beas skepsis. Han bemærkede den ellers udmærket, men valgte at ignorere den. Han havde ikke haft nogen grund til at stille spørgsmålstegn ved det arbejde, han var blevet stillet og så vidste han i øvrigt bedre end at gøre det. Han ville nødig miste så stor en bestilling.
Han måtte dog smile skævt, som hun førte hans hænder tilbage og han lukkede dem villigt omkring hendes hofter. En dæmpet, bekræftende brummen undslap ham, som gav løfter for senere, men for nu var hans tanker endnu primært på arbejdet. "Det hele kan laves fra smedjen her," konstaterede han, tilfreds. "Madam MacBoon havde kun et ønske om, at komme for at efterse det fra tid til anden."
Post by Benevolence Wright on Apr 21, 2016 20:59:54 GMT
Det var med sikkerhed også bare hendes jalousi der spillede hende et pus, og ville gøre det til et større problem end det egentlig var. I hvert fald skulle hun lade være med at bekymre sig så meget om hvem pigen var, og hvad hun ville have ud af stedet. Men alt andet, det ville hun med sikkerhed blande sig i. Desuden, bestillingen lød til at være stor, og de kunne bruge pengene. Som med alt andet måtte hun se tiden an.
Heldigvis lod det til at Blair heller ikke lagde for meget i det, eller Beas egne ord, hvilket hun var lettet over. Hun hadet at diskutere, og selvom det ofte var hende der startede dem, plejede det også at være hende der endte dem. I dette tilfælde inden det overhovedet begyndte. Hun nød altid at have ham tæt på sig, især nu hvor han ikke havde været hjemme den halve dag, så kunne hun godt tillade sig at nyde den tid de havde sammen nu. Hun vidste godt at hun ikke kunne tvinge ham fra sit arbejde, med mindre hun var villig til at klæde sig selv af, og stille sig foran armbolten. Idéen havde da ofte strejftet hende, men var kun udført ganske få gange, i alt den tid de havde været gift. Det var stadig lyst, og der var meget hun selv skulle se til. Hun nikkede roligt. Hun var glad for at det ikke betød at han skulle være væk i længere tid af gangen. Så meget alenetid havde hun ikke brug for. Hun pressede sine læber mod ham endnu engang. "Dét vil hun med sikkerhed" sagde hun roligt og sendte ham et roligt smil. Udsynet kunne pigen jo ikke klage over.
Blair rynkede lidt på brynene over Beas ukarakteristiske stilhed. Smilet svandt dog ikke helt ind og han trak den ene hånd til sig for at stryge den blidt over hendes ene kind.
"Som mange af de andre kunder," konstaterede han dæmpet, uden at tilføje ordet mandlige, selvom han tænkte det. Han lænede sig frem og trykkede et enkelt kys mod hendes pande. "Det er godt arbejde."
Post by Benevolence Wright on Apr 21, 2016 21:29:56 GMT
Benevolenve sukkede svagt. Hun kunne slynge så mange forskellige ting ud lige nu, men fandt ingen nytte i det alligevel. Sådan var hun ikke, jaloux anlagt, som om hun ikke stolte på sin mand. Det gjorde hun. Men hvem havde styrken til at modstå smukke, unge kvinder. Hun lagde hovedet på skrå og hvilede kinden mod hans hånd. Selv lagde hun sin egen over hans.
Hun nikkede af hans ord. Hun vidste det godt. Det var jo en del af daglig dagen, at der ofte kom folk forbi, for enden at bestille eller afhente. "Ja.." sagde hun stille. Hun kunne bare stadig ikke få det til at passe, at nogen ville åbne en ny kro, med mindre den lå flere dage fra selveste Hogsmeade, de fleste tog jo derhen. "Jeg ved det" sagde hun så og mødte hans blik. Hun smilte ved hans kys. "Hun er vel også gift" røg det så ud af hende. Hun sukkede dybt, det var for sent at tage tilbage nu.
Det sidste var ikke en overvejelse, han havde gjort sig. Han kendte måske til hendes far, men vidste ikke så meget om familiehistorien og han havde ikke tænkt på at spørge, da først kvinden havde gjort det klart, at hun stod for sine øjne handler.
"Hun kalder sig MacBoon," brummede han blot med en lille skuldertrækning og i en klar indikation af, at han ikke troede det. Til gengæld hang han ikke meget ved det, strøg blot en hårlok væk fra Benevolences kind og lod hånden falde til hendes side. "Kroen ligger i York."