Velkommen til Toilandtrouble, et rollespil sat i året 1361 og centreret omkring J.K. Rowlings magiske verden. Vi er vilde med at du er her og håber du har lyst til at slå dig ned hos os!
Hvad med at starte med at præsentere dig i chatten længere nede i sidebaren? Du finder den lige under boxen med admins navne og skal bare trykke på ordet c-box - så dukker den frem!
Mere nyt om det gyldne lyn, som Bowman Wright opfandt i januar!
Alexander Isaac Wildsmith
Syttenårig, sprudlende og dødsensærlig dragetæmmer-datter og halvblodsheks. Hun er på Gryffindor og spilles af Tonic. Du kan læse mere om hende lige her!
Vil du være med til at lave spotlight?
Tusind, tusind tak til taut og Gwen for kodning, billeder og ikoner og til Vic fra Caution for at lege med Gwens banner.
Post by Benevolence Wright on Apr 11, 2016 22:01:01 GMT
Der kom et lille smil frem på hendes læber, da hun kunne mærke at han rørte på sig, det gav hende et tegn på at han altså ikke var svundet helt ind i det tankemylder der foregik i hovedet på ham. Hun ville ikke efterlade ham i den snart kolde stue, og hun havde haft i sinde at blive hos ham hele natten, havde han ikke ønsket at forlade skamlen han sad på. Hun glædet sig dog over at idag ikke var en af de dage hvor de skulle til at diskutere hvor vidt hun skulle lade ham sidde i fred.
Hvis han havde tænkt sig at opsøge sin bror, så blev han altså nød til at få blot et par timers søvn. Det ville trænge sig på i de vågne timer, og han havde også et arbejde at passe. Så hun gjorde sit for at få sin vilje. Bea smed kåben fra sig på gulvet og krøb op i sengen, og trak tæppet og skindet over sig. Hun vendte sig med blikket mod ham, og langsomt førte hun en hånd hen over ryggen på ham. "Jeg elsker dig.." sagde hun stille. Det var ikke ord der blev delt mellem dem særlig ofte. Men hun havde følt en hvis behov for at fortælle ham det. Bekræfte ham i at hun stadig holdte af ham.
Han løsnede næsten mekanisk støvlerne og satte dem fra sig ved siden af kisten for enden af sengen, før han trak skjorten over hovedet. Han havde den endnu i hænderne, da en varm, velkendt hånd strøg over hans ryg og ordene hev ham ud af den milde trance. Langsomt drejede han ansigtet mod hende og betragtede hende i mørket. Han smilede ikke, men rakte efter en stund ud og lagde skjorten fra sig.
Bukserne fulgte efter og han hev en natskjorte over hovedet, inden han krøb ned under skindene. Liggende på siden, rakte han frem og strøg en ru hånd overraskende blidt over hendes kind med et sjældent, ømt udtryk i de lyse øjne. Han havde ikke svaret hende før, men gjorde det nu, uden ord, som han lænede sig frem og trykkede et kys mod de læber, han havde kysset tusind gange før, men som stadig kunne få ham til at føle sig som en knægt på sytten.
Post by Benevolence Wright on Apr 11, 2016 22:27:07 GMT
Det ville først overrasket Bea, havde han svaret med det samme. Hun tog det derfor overhovedet ikke til sig, at der intet kom fra ham. Selv smilet hang ikke på hans læber, men det var også et så sjældent syn, at hun var holdt op med at forvente det. Smilet på hendes egne læber hang dog ved, som han fortsatte med at klæde sig af. Hun rykkede en smule tættere på ham da han endelig fik lagt sig ned til hende. Hun følte sig så meget mere sikker når de var tætte. Uden at tankerne skulle ledes hen på det intime, var det bare så bekræftende at mærke deres nøgne hud mod hinanden.
Hun sukkede svagt og lænede kinden til den ene side mod hans hånd. Selvom de blidheden ikke altid var der, var det for hende endnu ikke helt så overraskende når det så endelig viste sig. Hun blev bare så varm inden i. Langsomt lagde hun sin hånd i hans nakke og forsøgte at trykke ham tættere på. Hun holdte kysset lidt inden hun lagde sig indtil ham. Hun vidste ikke helt hvad hun kunne forvente af ham de kommende dage. Enden tog de afsted for at besøg Bowman, eller også lod de som ingen ting. Det var vist aldrig noget midt imellem.
Blair kyssede hende bestemt, men stadig blidt og en enkelt hånd vandrede ned over hendes side under tæpperne, før den lukkede sig om hendes ene hofte. Der kom ingen protester fra ham, da hun krævede hans nærhed lidt længere, men han dvælede heller ikke alt for længe, før han trak sig lidt tilbage.
Dog ikke langt væk, som han lænede sig tilbage, smøg en arm over hendes skuldre og trak hende vant ind til sig. Han trykkede et enkelt kys mere mod hendes pande. "Jeg skal bruge lidt tid til at tænke over, hvad vi skal gøre," brummede han dæmpet ind mod hendes hud, men i klar selverkendelse. Tommelfingeren strøg let over hendes skulder og han lukkede øjnene kort, tænksom, men ikke tabt i tanker.
Post by Benevolence Wright on Apr 11, 2016 22:50:15 GMT
Bea gled sit ene ben hen over hans, og trykkede kroppen ind mod hans. Nogen gange var det lidt som om, at når han var så nær som han var nu, var det svært for hende at give slip. Et svagt suk forlod hendes læber af hans berøringer. Hun sagde ikke noget til at han fjernede sig lidt fra hende. Det var sent, og trætheden var så småt begyndt at skylle hen over hende, selvom lysten til ham stadig sad i hende, som den altid gjorde.
Hun hvilede hovedet mod hans brystkasse, og lod sin hånd vandre hen over, blidt kærtegnede hun ham. Hun kiggede op på ham da han endelig talte. Hun havde ikke forventet at høre noget omkring det før en af de kommende dage. Men det var heller ikke en rigtig beslutning, mere en konstatering. "Det ville også have overrasket mig, havde du været fuldstændig fattet og affundet med det" sagde hun roligt og med et let smil. Hun pressede læberne mod hans bryst og kyssede det lidt, inden hun rettede hovedet en smule så de blå øjne igen mødte hans. "Selvom det bedste ville være hvis han opsøgte os" sagde hun stille og sukkede.
Blair løftede den frie hånd og strøg den over håret i hendes nakke, mens hendes varme læber markerede mod det af brystet, der var blottet i natskjorten. Han brummede blot som det eneste svar, uden at have flere ord at give om emnet nu. Det skortede ikke på tanker, men han ville ikke komme med flere overvejelser, før han havde haft tid til at tænke grundigere over det. Eventuelt arbejde noget af sin frustration ud i smedjen.
Til gengæld lod han sig villigt distrahere, selvom alvoren aldrig helt forlod hans ansigt. Selv ikke da hun løftede hovedet igen og han brugte hånden til at stryge håret væk fra hendes ansigt. Den var malet klart i de lyse øjne og forsvandt ikke helt, selv da et svagt, træt smil trak op i hans ene mundvig. Han forblev lænet tilbage og førte en sidste hårlok bag hendes øre. "Giv mig et kys mere, kvinde," brummede han dæmpet, efter et øjeblik. Endnu med antydningen af et smil og en snert af den han var, når han ikke var bekymret.
Post by Benevolence Wright on Apr 11, 2016 23:24:02 GMT
Bea støttede med sin ene hånd mod sengens madras, så hun kunne holde sig nogen lunde oppe. imens den anden hånd blev ført ind under hans skjorte, så hendes kærtegn kunne fortsætte. Det var oftes her hvor der ikke kom mange ord fra deres munde, og de blev overladt til dem selv. Bea selv vidste at det ikke var en god idé at overspekulere ting som gik en på, og hun forsøgte da også med bedste evne kun at fokusere på sin mand, heldigvis havde det aldrig været hendes problem. Selvom hun gerne tog de tunge byrde fra ham, så var Bowman hans bror, og det var derfor først og fremmest Blairs beslutning i forhold til hvad der skulle ske, og hvad han ville gøre.
Så længe hun ikke spore alt hvor megen plagen i hans blik, så kunne Bea godt gemme det lidt til side. For han ville altid have et eller andet han kunne tænke længe over, dog var hun glad for at han havde givet sig selv lov til at slappe lidt af. Hun kunne ikke selv lade være med at smile, da hun svagt kunne ane et smil hos ham selv. De var så sjældne, at det næsten altid gav hende et hvis adrenalin sus. Langsomt rettede hun sig op, og uden overhovedet at spørger, svang hun det ene ben over ham, og satte sig behagelig til rette på ham igen. Hun lænede sig ind i mod ham og begyndte at kysse ham op af halsen. Hun bed ud efter hans læber. "Er det en ordre?" spandt hun og trykkede bestemt sin krop tættere mod ham.
Blair lod sig ikke forlede til at tro, at han altid havde overhånden. Absolut ikke nu, med sin hustru siddende overskrævs på sig og den behagelige, frustrerende distraktion af hendes læber mod sin hals. Han havde meget at tænke på, men han gjorde ikke noget ærligt forsøg på at hindre hende i noget - ikke komplet uvillig til at skubbe tankerne til side for en kort stund.
En dæmpet lyd, der næsten mindede om en knurren, undslap ham og han fulgte hende med et intenst udtryk i de lyse øjne. Hænderne gled ned over hendes ryg, kuplede bagdelens runding, indtil de kunne lukke sig fast om hendes hofter. "Mmh," brummede han dæmpet og hævede blot øjenbrynene lidt, absolut ikke helt upåvirket af hendes nærhed, men med en lydløs udfordring i blikket.
Post by Benevolence Wright on Apr 12, 2016 13:05:22 GMT
Der var ikke tvivl om at Bea godt kunne lide at have måde magt og styringen, og det var heller ikke til a tage fejl af at hun ofte havde det. Men selv en som hende kunne lide engang imellem at blive domineret, bare en lille smule. I hverdagen var det mere seriøst, at overblikket og de fleste beslutninger lå hos hende, men hun havde altid slappet mere af når det blot var dem. Når de havde trukket sig tilbage var hun hans, og kun hans, og lysten til ham fik mere spil end til daglig. Hun vidste at Blair ligeledes havde brug for at få sig selv på andre tanker, og hun mente selv at hun var en glimrende måde.
Hun pressede endnu engang læberne mod hans hals, og svage suk forlod hende, som hans fik et bedre tag omkring hende. Langsomt rettede hun hovedet mod ham, og der gik ikke længe før hun hårdt pressede læberne mod hans i et langt kys. Den ene hånd blev lagt mod hans brystkasse, mens den anden tog et bestemt tag omkring hans nakke, så hun med bedre kontrol kunne holde ham på plads.
Blair havde lukket øjnene, veltilpas, omend ikke helt bekymringsfri og de flakkede kun ganske kort op, da hun rettede sig en smule. Hans egne læber var en anelse mere blide mod hendes, men han gav efter for hendes insisterende, uden nogen forsøg på at trække sig væk. Selv efter mere end tyve års ægteskab, havde han endnu lyst til hende - også i situationner som denne, hvor han var den blidere af de to.
Hænderne forlod hendes hofter, smøg sig ned over de bløde lår og klemte let sammen, før de forsvandt helt ind under skørtet. Huden var varm under hans ru hænder og han kærtegnede den roligt på vejen tilbage om mod hendes hofter. Absolut en af hans favoritparter ved hendes fysik.
Post by Benevolence Wright on Apr 12, 2016 16:42:19 GMT
Bea var udmærket klar over at hun nok aldrig kunne få sin mands bekymringer til helt at forsvinde, end ikke når de vred sig mellem tæpper og skin. Hun gjorde sig alligevel umage, og sørgede for så vidt muligt at have sine øjne rettet mod ham. Selvom at Blair var en robust og muskuløs mand, med rå fingre og et nogenlunde stort skæg; så var det hans øjne der klart havde vagt opsigt hos hende i tidernes morgen. Den måde han ofte kunne klæde hende af med blikket, det var derfor også sjældent at hun veg sin opmærksomhed væk fra dem. Det gjorde lidenskabligheden mere nærværende og intens.
Rollerne hos dem var bange. Bea vidste dog at deres soveværelse ikke var lydtæt, og selvom hun egentlig kunne være ligeglad, så tog hun hensyn når de ikke var alene. Roligt og i langsomme bevægelser rokkede hun frem og tilbage, og fulgte roligt hans bevægelser med hænderne mod hendes lår. Svagt sukkede hun mod hans læber og greb ud efter hans tunge med sin egen. Dog satte hun tungerne leg på pause, da hun roligt lænede sig tilbage, rettede ryggen og så roligt på ham. Uden at sige noget, og uden næsten at afbryde øjenkontakten trak hun sin kjole over hovedet, som lod hendes blege krop komme til syne. I forhold til hendes fysik, var hun hverken spinkel eller tynd, hun plejede at beskrive sig selv som en rigtig kvinde, som en Valkyrie.
En dæmpet, anstrengt lyd undslap ham over de vuggende bevægelser, der kunne drive selv en from mand til vanvid. Han var dog ingen syttenårig knægt, der ikke kunne styre sig og han besvarede blot hendes kys. For nu var tankerne om lillebroderens tilbagevenden forsvundet, men der var ingen tvivl om, at de ville vende tilbage så snart, han ikke havde den insisterende form af en kvinde ind mod sig.
Blikket var fanget af hendes, men han lod det falde, da hun trak kjolen væk og tog hele herligheden ind, selvom han havde set det et utal af gange før. Han var ikke træt af det endnu og snerten af et enkelt, tilfreds smil rørte hans læber, før han havde lænet sig frem og krævet hendes igen. Den ene hånd, der havde fundet hvile mod hoften, gled lidt længere ind, indtil han kunne kærtegne hende blidt med tommelfingeren.
Post by Benevolence Wright on Apr 12, 2016 18:30:53 GMT
Det var altid bekræftende at mærke hvordan Blair slappede mere af i selskab med hende, og hun var ganske glad for at han normalt ikke hev hende til side hver anden time fordi han ikke kunne styre sig. De var begge to blev ældre, og Bea selv kunne godt holde sig i skindet, for det meste. Hun ville i længden heller ikke bryde sig om hvis han hele tiden skulle tænke og spekulere over alt muligt, for så havde da aldrig tid til og pleje dem selv.
De eneste gange hun følte at det var i orden at han fjernede sine øjne fra hendes, var når blikket vandrede andre steder på kroppen på hende. Hun lænede sig tilbage ind over ham, hvor hun fangede hans læber med sine egne i et langt kys. Hendes suk blev dybere, og ændrede sig snart til svage støn, da hun mærkede hans hånd tættere mod midten. Hun holdte kysset, så længe hun kunne, inden hun var nød til at fjerne hovedet fra ham, for at tage et par dybe indåndinger. Hun skubbede kjolen til side og snart, langsomt men bestemt hev hun lidt i hans skjorte. Han behøvede snart aldrig at tage den på, med mindre der havde været tegn på en kold nat.
Han kendte hendes reaktioner og vidste, hvordan han med relativt lidt anstrengelse, kunne fremprovokere dem. Det blev dog ikke mindre tilfredsstillende af den grund og han brummede dæmpet i ren værdsætning. Han trak da også først hånden til sig, da hun hev i hans skjorte.
Den var snart kasseret på sengen og hænderne fandt tilbage til hendes hofter. Denne gang genoptog han dog ikke sine kærtegn, men trak hende blot bestemt tættere på og formindskede afstanden mellem dem væsentligt. Et dæmpet, tilfreds grynt gled ud mellem hans læber og i et øjeblik holdt han hende blot der, med hænderne bestemt mod den runde bagdel.
Post by Benevolence Wright on Apr 12, 2016 19:02:23 GMT
På det punkt kendte de vist hinanden særdeles godt, og der skulle efterhånden en del til at overraske Bea. Det gjorde dog ikke stunder som disse mindre kedelige, hun nød det altid i fulde drag, og selvom hun ikke lignede en med al verdens bekymringer, så benyttede hun alligevel muligheden til at slappe fuldstændig af, og overgive sig til hvad der end måtte spire af lyst hos hende. Hun havde et skævt smil dansende over hendes læber, imens hun fumlede med skjorten.
Det tog dem ikke lang tid, og snart efter skjorten var røget af, blev Bea trukket tættere ind mod sin mand. Med et vel tilfreds suk lagde hun armene om ham, med panden hvilene mod hans. Hendes fingre gled rundt omkring hans skuldre og nakke, og kærtegnede ham blidt. Hun bevægede let sin bagdel, da hun mærkede hans hænder omkring den. Med et svagt grin plantede hun et par kys mod hans læber